Η θέση που άξιζε

[center][size=14][b]Η θέση που άξιζε*[/b][/size][/center]

[center][img]http://www.eanda.gr/e107_files/images/pavlopoulos.jpg[/img]
Το χρονογράφημα που ακολουθεί είναι δημοσιευμένο σε προηγούμενο τεύχος του τριμηνιαίου δικηγορικού περιοδικού «Νομικός Φάκελλος».[/center]

[size=12]Απορροφημένος μέσα σε κώδικες και μονογραφίες, μελετώντας το Εμπράγματο του Μπαλή, κεφΙΙ, παρ.84, για την τύχη της κυριότητος εν ποταμώ μη πλευσίμω αναφανείσας νήσου και ξεφυλλίζοντας Ποινικό Χωραφά για να διευκρινήσει την έννοια του δόλου στο αντικειμενικής υποστάσεως έγκλημα της παραλείψεως λυτρώσεως από κινδύνου ζωής, δεν έδωσε την απαιτούμενη σημασία στο θρόισμα που κάνει το χαρτί όταν σέρνεται στο ξύλινο παλιό πάτωμα.

Είχε προηγηθεί ένα βιαστικό χτύπημα στην εξώπορτα του γραφείου του, που προφανώς εξαιτίας του προχωρημένου της ώρας παρέμεινε διακριτικό και δεν μετουσιώθηκε σε κουδούνισμα. Ένας ιβουάρ φάκελος έχασκε στο κάτω μέρος της πόρτας, μισοτσαλακωμένος στην προσπάθεια του να παραβιάσει το απόρρητο της νομικής του εξερεύνησης και ανέμενε υπομονετικά την ιστορική στιγμή που ο παραλήπτης του, κλείνοντας ένα δεκαοκτάωρο έντονης εργασίας, θα έσκυβε να τον μαζέψει.

Στην απέναντι δρύινη βιβλιοθήκη, οι μεγάλοι νομικοί συγγραφείς, βαρειά κληρονομιά χωρίς αντίκρυσμα, στέκονταν περήφανοι και αγέρωχοι κι ατένιζαν τις διάσπαρτες δικογραφίες, θαρρείς πως είχαν κρύψει όλα τους τα μυστικά σ'αυτές και είχαν πετάξει το κλειδί.

Με το λιγοστό δέρμα που της είχε απομείνει, μιά σκαλιστή πολυθρόνα, σκούραινε κι'αλλο το θολό τοπίο, ενώ μπροστά της ένα οβάλ τραπεζάκι, συγκρατούσε μετά βίας τα σκονισμένα του μαύρα παπούτσια. Στο βάθος μια ξεχασμένη παλιά γραφομηχανή, τόνιζε συνεχώς την καταγωγή του, αυτή που ήθελε να δικαιώσει το συντομότερο δυνατό. Το βλέμμα του κινήθηκε στον χώρο.

Μία άτακτη στοίβα λογαριασμών και αποκομμάτων από μικρές αγγελίες, του θύμισε κυνικά ότι ακόμα και η κορωνίδα των επιστημών γυμνώνεται από την αίγλη της όταν χρησιμοποιείται κυρίως ως μέσο κάλυψης βιοποριστικών αναγκών. Έσκυψε και μάζεψε την επιστολή.

Τα καλλιγραφικά στοιχεία της κυλούσαν ανακλώντας στα υγρά από κούραση μάτια του, δίνοντας την έμφαση και επισημότητα που χρειαζόταν η στιγμή. [i]«Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την αμέριστη βοήθεια σας. Παρακαλούμε να βρίσκεστε αύριο απόγευμα στα γραφεία μας. Ε.Ο.Α.»[/i]

Μύριες σκέψεις πλημμύρισαν τον ελάχιστο χώρο που είχε απομείνει στο μυαλό του, αλλά μόνο μία ξεχώρισε, σα να ήθελε εγωιστικά να επιβληθεί στις άλλες και να στεφθεί νικήτρια. Ήταν προφανές γι' αυτόν. Άλλωστε μιά ολόκληρη ζωή περίμενε κάτι τέτοιο. Τον είχαν διαλέξει να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του σε ένα θέμα μεγίστης σημασίας.

Αλλά σε τι άραγε να μπορούσε να βοηθήσει την Ολυμπιακή Επιτροπή; Σίγουρα στις σημαντικές συμβάσεις που επρόκειτο να υπογραφούν με τους χορηγούς ή με τις συνεργαζόμενες εταιρείες. Βέβαια, τα Αγγλικά του ήταν φτωχά, αλλά είχε στην βιβλιοθήκη του ένα εκπληκτικό λεξικό νομικών όρων που ήρθε η ώρα να μελετήσει. Πιθανόν και στις προσλήψεις και απολύσεις του προσωπικού. Ακόμα και στις παραστάσεις στα Δικαστήρια όταν φτάσουν οι υποθέσεις εκεί. Με την παρουσία του καθημερινά στην Ευελπίδων, έπαιζε την Δικονομία στα δάκτυλα, εκτός βέβαια των τελευταίων τροποποιήσεων που δυσκόλευαν την ζωή του, επιταχύνοντας όχι την απονομή της Δικαιοσύνης αλλά την κατάρρευση του νευρικού του συστήματος.

Σε συμβιβασμούς και διαιτησίες ίσως; Μάλιστα το περί Δικαίου αίσθημά του, αποτέλεσε πολλές φορές τροχοπέδη στην υπεράσπιση πελατών που είχαν εμφανές άδικο. Και αν επίσης τα καθήκοντα του επεκταθούν και εκτός των νομικών του υπηρεσιών; [i]- Εάν για παράδειγμα κληθώ να απονείμω τα μετάλλια στους νικητές του δρόμου των εκατό μέτρων υπό το παιάνισμα του εθνικού μας ύμνου;[/i] αναρωτήθηκε χαμογελώντας με ευχαρίστηση.

Η ματιά του καρφώθηκε πάλι στους λογαριασμούς, οι οποίοι, ασάλευτοι και απαθείς, δεν του έδωσαν καμμία σημασία. [i]- Αυτή η θέση μπορεί να αλλάξει την ζωή μου[/i], σκέφθηκε και φαντάστηκε το γραφείο του μεγάλο, με χώρους συσκέψεων και αναμονής, με συνεργάτες και βοηθούς, με πλούσιες βιβλιοθήκες και υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας και βέβαια, μισθό αντάξιο ενός δικηγόρου, μάλλον νομικού συμβούλου ενός τέτοιου επιπέδου.

Αυτό τελικά ήταν και το όνειρο του, όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια που ανάλωσε την χαμένη του πλέον νιότη στους διαδρόμους των δικαστηρίων και στην βαθειά νομική ανάλυση κάθε μικροαστικής διαφοράς, την οποία, εάν δεν ήταν υποχρεωμένος από το επάγγελμά του να την υποστεί, δεν θα άντεχε να την παρακολουθήσει ούτε σε τρέιλερ ριάλιτι εκπομπής.

Ήταν ήδη δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά μόνος σε ένα δωμάτιο με ένα μικρό παράθυρο στην μία άκρη του και ένα οικτρό γραφείο στην άλλη. Απροσδιόριστοι ήχοι κλασικής μουσικής ανάμεικτοι με μικρές δόσεις από ηχηρά φωνήεντα, αναδύοντο μέσα από τους τοίχους, συνοδεύοντας ευγενικά την οσμή της παρατεταμένης υγρασίας.

Ανεβαίνοντας τις μαρμάρινες στενές σκάλες δεν πρόσεξε την μπρούτζινη ταμπέλα δίπλα στο κουδούνι, εξάλλου η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Μία συμπαθητική σαραντάρα τον είχε καλωσορίσει: [i]- Σας περιμέναμε, καθίστε παρακαλώ, έρχεται ο κύριος Διευθυντής[/i]. Ευχαρίστησε την καλοσυνάτη κυρία και ευχήθηκε στον εαυτό του, η θέση που θα του έδιναν να ήταν καλύτερη από την καρέκλα που του είχε προσφερθεί.

-[i] Κύριε Προεισπράτογλου, είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που ήρθατε στο ραντεβού μας[/i], ακούστηκε μιά μπάσα φωνή από πίσω του. [i]Στόχος μας είναι να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θέλουμε να ακουστούμε στον πολύ κόσμο δυνατά και κυρίως χωρίς φάλτσα, καταλαβαίνετε..[/i]
-[i] Να είστε βέβαιος ότι θα θέσω τις γνώσεις και εμπειρίες μου στη διάθεση σας άμεσα[/i], αποκρίθηκε συγκαταβατικά στον άγνωστο μεσήλικα άνδρα που είχε εμφανισθεί εμπρός του και ελαφρά απόρησε χωρίς να το δείξει.
[i]- Είχαμε έγκυρες πληροφορίες και για την ποιότητα του χαρακτήρα σας και βέβαια για την δύναμη της φωνής σας[/i], καυχήθηκε ο συνομιλητής του και συνέχισε χαμηλώνοντας τον τόνο: [i]Λύστε μου όμως μιά απορία, είναι κληρονομικό χάρισμα, έτσι;[/i]
[i]- Ε, εντάξει, το ταλέντο πρέπει να το έχεις, ίσως και να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, αλλά τελικά, η δικαίωση έρχεται με συνεχή, καθημερινή προσπάθεια, μέσα στα ακροατήρια και τις μεγάλες δίκες[/i], απάντησε κολακευμένος, επαναφέροντας στη μνήμη του τις διάσπαρτες δικογραφίες που τον περίμεναν στο γραφείο.
[i]- Είμαστε σύμφωνοι λοιπόν[/i], αναφώνησε ο άνθρωπος που είχε απέναντι του, προαναγγέλοντας το τέλος του ονείρου. [i]Θα μας κάνετε την τιμή να αποδεχθείτε την θέση που σας προσφέρουμε; Την θέση που λίγοι μπορούν να την αξιοποιήσουν. Την θέση του.. βαρύτονου στην χορωδία μας. Η Εξαιρετική Ορχήστρα Αθηνών σας καλωσορίζει.[/i][/size]

Ιανουάριος 2003

[b]*Ο συνάδελφος και συγγραφέας των χρονογραφημάτων αυτών, τα οποία η στήλη θα επαναδημοσιεύει τακτικά, είναι ο Δικηγόρος και Σύμβουλος ΔΣΑ, Θανάσης Δ. Παυλόπουλος.[/b]