Το μέλλον, αβέβαιο..

[center][size=14][b]Το μέλλον, αβέβαιο..*[/b][/size][/center]

[center][img]http://www.eanda.gr/e107_files/images/pavlopoulos.jpg[/img]
Το χρονογράφημα που ακολουθεί είναι δημοσιευμένο σε προηγούμενο τεύχος του τριμηνιαίου δικηγορικού περιοδικού «Νομικός Φάκελλος».[/center]

[size=12]Στο τρόλλεϋ, δεν υπήρχε θέση ούτε για όρθιους, κάθησε σε μια άκρη και κοίταξε έξω από το παράθυρο τον σκοτεινιασμένο ουρανό που έδειχνε σαν ένα παραγεμισμένο σακί έτοιμο να εκραγεί. Δίπλα του, ένας μεσήλικας με φουντωμένα άσπρα μαλλιά και με παραμελημένο μουστάκι, στηρίζονταν μετά βίας στην κολώνα, έτοιμος να κοιμηθεί ή μάλλον να ξυπνήσει.

Το βλέμμα του έπεσε στα ΧΡΟΝΙΚΑ, την εφημερίδα που κρατούσε σφιχτά στα χέρια του συγκρατώντας το σώμα του με την κολώνα. Μετά βίας διάβασε τα μικρά γράμματα του άρθρου: [i]"Ο χώρος και ο χρόνος είναι πεπερασμένοι, αλλά χωρίς όρια, σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει. Ίσως είναι λίγοι εκείνοι που ξέρουν και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που καταλαβαίνουν τι έχει ανακαλύψει ο καθηγητής κ. Χόκινγκ. Ωστόσο, η εγγενής στρυφνότητα της κβαντικής κοσμολογίας δεν φαίνεται να τρομάζει τους οπαδούς του. Ο Χόκινγκ είναι ο πρώτος κοσμολόγος - ίνδαλμα, ένας ροκ αστέρας της Φυσικής.."[/i]

Τί ήταν αυτό που διάβαζε; Δεν καταλάβαινε και πολλά αλλά η φαντασία του είχε φουντώσει. Από μικρό παιδί γοητευόταν από τις περίεργες θεωρίες της φυσικής και των μαθηματικών. Η πίεση του πατέρα του τον είχε οδηγήσει στη Νομική. Όμως ο πρώτος ερωτάς του θα είναι και παντοτινός.

Το τρόλλεϋ σταμάτησε απότομα. Ο συνεπιβάτης με τα άσπρα μαλλιά πετάχθηκε από τη θέση του και κίνησε να κατέβει. Το βλέμμα του συνέχισε να κυνηγάει το άρθρο προσπαθώντας να διαβάσει όλο και πιό πολύ: [i]"..η θεωρία του χάους προσπαθεί να εξηγήσει το γεγονός ότι τα σύνθετα και απρόβλεπτα αποτελέσματα μπορούν και θα εμφανισθούν σε συστήματα ευάλωτα των αρχικών καταστάσεων τους. Ένα κοινό παράδειγμα αυτού, είναι γνωστό ως επίδραση πεταλούδων. Ο κυματισμός των φτερών μιας πεταλούδας στην Κίνα θα μπορούσε να επηρεάσει πραγματικά τα καιρικά πρότυπα στην πόλη της Νέας Υόρκης. Με άλλα λόγια, είναι πιθανό μια πολύ μικρή διαταραχή να παράγει απρόβλεπτα και μερικές φορές, δραστικά αποτελέσματα.."[/i]

Στην ίδια στάση κατέβηκαν μαζί και οι δρόμοι τους χώρισαν μετά από λίγα μέτρα. Δυνατές σταγόνες βροχής χτύπησαν με δύναμη το πρόσωπο του. Γύρισε και κοίταξε το τρόλλεϋ που απομακρυνόταν, είχε ξεχάσει την ομπρέλα του μέσα. Έβρισε και έτρεξε προς την είσοδο μαζεύοντας, σα μαγνήτης όλη τη βροχή που δυνάμωνε, στο κοστούμι του. Ο κουλούρας, που όλα τα χρόνια τον περίμενε δεξιά από την είσοδο, δεν βρισκόταν εκεί. [i]Περίεργο..[/i], αναρωτήθηκε και κάλυψε το κεφάλι του με την τσάντα του.

- [i]Καλημέρα κύριε Προεισπράτογλου[/i], του φώναξε ο αστυνομικός στην είσοδο, προσπαθώντας να τον σταματήσει. - [i]Γειά[/i], απάντησε περπατώντας γοργά προς τα μέσα. Είχε αργήσει δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά και δεν υπήρχε χρόνος για κοινωνικές συναναστροφές. Κατευθύνθηκε στην πλαϊνή πόρτα του κτιρίου και την βρήκε κλειστή. Άλλες φορές ήταν πάντα ανοιχτή, τώρα..

Στράφηκε στην κεντρική είσοδο, πλατσουρίζοντας στα νερά. Μπήκε με δύναμη μέσα, κοντοστάθηκε λίγο ώστε να γλιστρήσει το βρόχινο νερό από πάνω του, και άνοιξε την τσάντα του για να βγάλει τον φάκελο της υπόθεσης.

Ο κίτρινος φάκελλος ήταν εκεί, ο μπεζ ήταν μέσα, πουθενά όμως ο πράσινος. Κρύος ιδρώτας έλουσε το μέτωπό του. Θυμήθηκε που τον έβγαλε από το ντουλάπι και τον άφησε στο γραφείο του, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν λάθος νούμερο. Στις 8.10 το πρωί είχαν ζητήσει έναν γιατρό και επέμεναν. Εκνευρίστηκε και κατέβασε με δύναμη το ακουστικό. Ο φάκελος έμεινε στο γραφείο. Τώρα τί γίνεται;

Το βλέμμα του κινήθηκε στον χώρο σαν φάρος που ψάχνει μέσ’τη καταχνιά, ένα σημάδι ελπίδας. Εστίασε στο τηλέφωνο κοινού στον τοίχο. Σχημάτισε τον αριθμό του γραφείου του. Ήδη από το δεύτερο ψηφίο, ακούστηκε ένα εκνευριστικό και παρατεταμένο τουτ. Η βροχή προφανώς είχε μπλοκάρει τις γραμμές. Τα' βαλε με τον εαυτό του που τόσο καιρό αρνείτο να αγοράσει κινητό, γιατί δήθεν αντέβαινε στα ιδεολογικά του πρότυπα.

Πήρε την απόφαση να ζητήσει αναβολή, λόγω γεγονότος ανωτέρας βίας. Ποιό όμως ήταν το γεγονός αυτό; Η βροχή, η αργοπορία ή η λησμόνηση του φακέλου; Και θα το δεχόταν ο Δικαστής; Το άγχος τον είχε κυριεύσει. Έξω οι κεραυνοί φώτιζαν το μουντό πρωινό.

Μπήκε στην αίθουσα, χωρίς να έχει αποφασίσει τί θα έκανε τελικά. Κανείς.. Ψυχή.. Το ταβάνι έσταζε σε μιά γωνιά, τα φώτα ήταν σβηστά, αλλά άνθρωπος δεν υπήρχε. Περίεργη ησυχία.

Έντρομος, σκέφθηκε τις επιπτώσεις. Οι πελάτες του θα έρχονταν στο γραφείο το απόγευμα για να πληροφορηθούν την εξέλιξη της δίκης. Δεν μπορούσε να τους κρύψει την αλήθεια. Είχε ερημοδικασθεί.Τι κατάντια για έναν σοβαρό δικηγόρο. Κινδύνευε, όχι μόνο να του πάρουν την υπόθεση αλλά να ζητήσουν και αποζημίωση για την απώλεια της δίκης. Όλα τα άσχημα σε εκείνον θα συνέβαιναν σήμερα.

Κατέβασε στωικά το κεφάλι και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Η βροχή συνεχιζόταν αλλά η καταιγίδα είχε περάσει. Στο περίπτερο είχε κόσμο. Περιεργάζονταν τις κρεμασμένες και βρεγμένες εφημερίδες. Το μάτι του σταμάτησε στα ΧΡΟΝΙΚΑ, και ξεχώρησε το άρθρο που κοίταζε στο τρόλλεϋ. Συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει:

- [i]Ο χρόνος είναι μια φαντασίωση, έφθασε να πει ο ίδιος ο Αϊνστάιν. Αλλά από τότε πολλοί αγνόησαν τη γνώμη του. Αφού μιλάω για το τί θα κάνω αύριο, αφού ήταν χθες που χύθηκε το γάλα, ενώ τώρα κάποιος διαβάζει όσα γράφω. Το ρολόι υπάρχει και δουλεύει. Για ποιό λόγο λοιπόν αισθάνομαι ότι όλα αυτά είναι σίγουρα έτσι, αν στην πραγματικότητα πρόκειται για μια φαντασίωση; Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι απλά, αλλά την ίδια στιγμή το τι είναι χρόνος παραμένει ένα συναρπαστικό αίνιγμα.[/i]

Ξαναδιάβασε αυτό που τον ενδιέφερε περισσότερο: [i]"Ο χρόνος είναι μια φαντασίωση, έφθασε να πει ο ίδιος ο Αϊνστάιν.."[/i]. Γι' αυτόν όμως ο χρόνος ήταν πραγματικός και μάλιστα εφιάλτης ! Για λίγα λεπτά της ώρας είχε χάσει μία σημαντική υπόθεση, ίσως το μέλλον του να μην είναι ποτέ ίδιο όπως το παρόν του και πόσο μάλλον όπως το ένδοξο παρελθόν της οικογένειας του, τρεις γενιές δικηγόροι.

Σκέφθηκε πόσο πραγματικός είναι ο χρόνος στη ζωή ενός δικηγόρου και κοίταξε με περιφρόνηση το άρθρο στην εφημερίδα. Ένα ασήμαντο γεγονός στις 8.10 το πρωί αλλάζει τη ζωή του για πάντα. Η θεωρία του χάους στην δική του καθημερινότητα!

Τυχαία καρφώθηκε το βλέμμα του στο κύριο άρθρο και γούρλωσε τα μάτια του έκπληκτος: "Στο Πεδίο του Άρεως εορτάζεται σήμερα η Εργατική Πρωτομαγιά". Ξεφύσησε με ανακούφιση. Το μέλλον του επανήλθε στη φυσική του διαδρομή. Δεν θα άλλαζε έτσι άδοξα. Τουλάχιστον όχι σήμερα.[/size]

Μάης 2002

[b]*Ο συνάδελφος και συγγραφέας των χρονογραφημάτων αυτών, τα οποία η στήλη θα επαναδημοσιεύει τακτικά, είναι ο Δικηγόρος και Σύμβουλος ΔΣΑ, Θανάσης Δ. Παυλόπουλος.[/b]