Τα μάρμαρα, η επιστροφή τους και η ουσία...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Κρίμα που εν έτει 2009 ασχολούμαστε οι Έλληνες με τα μάρμαρα και εμπλέκουμε μάλιστα και άλλο κόσμο σ’ αυτήν την ιστορία.
Η παρελθοντολαγνεία (βλ. ανάδειξη Μεγάλου Αλεξάνδρου ως του μεγίστου των Ελλήνων, την διαρκή επίκληση του «ποιοι ήμασταν κάποτε» και τι κάναμε εμείς όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια, ξηρούς καρπούς κλπ) έχει βλάψει σημαντικά την Ελλάδα.
Πέραν του ότι στασιάζεται α) αν δικαιούμαστε να τα λάβουμε πίσω,
β) αν είναι σκόπιμο στενά-συμφεροντολογικά να το κάνουμε
γ) αν όλη αυτή η κίνηση δείχνει ωριμότητα σκέψης και αντίληψη της λειτουργίας του σύγχρονου κόσμου με το να ζητάμε να μας γυρίσουν τα «μάρμαρά μας».
Πόσο δικά μας είναι αλήθεια;
Βάσει ποίου τίτλου μας ανήκουν;
Μας ανήκουν μήπως γιατί εθνολογικώς είμαστε απόγονοι όσων τα έκτισαν;
Μας ανήκουν γιατί ζούμε στον ίδιο χώρο με αυτούς που τα έχτισαν;
Μας ανήκουν γιατί ο τρόπος ζωής μας καθ’ όλα διέπεται, με τις αναγκαίες προσαρμογές, από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και απομένουν τα μάρμαρα για να ολοκληρωθούμε ;
Μας ανήκουν γιατί φτιάξαμε ωραίο δροσερό μέρος για να τα βάλουμε μέσα;
Ας ξεχορταριάσουμε κανέναν αρχαιολογικό χώρο, ας προστατεύσουμε τα σύγχρονα- νεώτερα - νεοκλασσικά μνημεία που χάνονται χάριν των οικονομικών συμφερόντων, ας προστατεύσουμε το περιβάλλον ρίχνοντας τα βιομηχανικά και αστικά λύματα όχι στα ποτάμια και στη θάλασσα αλλά σε μονάδες βιολογ. καθαρισμού, ας αποκτήσουμε υπηρεσίες πολεοδομίας και χωροταξίας (αντί των διαφθορείων που σήμερα έχουμε) που θα μεριμνούν ώστε και σαν άνθρωποι να ζούμε στις πόλεις και τα προστατευτέα κτήρια και κτίσματα να προστατεύονται, ας… ας…. ας… και ύστερα, συζητάμε για τα μάρμαρα. Να συζητήσουμε για το αν δικαιούμαστε να λέμε ότι κάποτε ήταν δικά μας.
Κατά τ’ άλλα η ιστορία με τον αγώνα για τα μάρμαρα, ιδωμένη λίγο ευρύτερα, είναι άλλη μια ιστορία κατάλληλη για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο και να εκτρέψει την προσοχή από όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητα. Την εκάστοτε επικαιρότητα.
Όσο για τη Μελίνα, ας παύσει επιτέλους κάποια στιγμή να γίνεται καπηλεία της όποιας προσπάθειας έκανε και της συναισθηματικής φόρτισης που τ’ όνομά της προκαλεί στον μέσο Έλληνα, χάριν προσωπικής πολιτικής κλπ προβολής.
Η πραγματικότητα είναι αλλού και σίγουρα όχι στα μάρμαρα.
[i]«Είχα δυό αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι' ένα βασιλόπουλο, ατόφια –φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρον, τάχαν πάρει κάτι στρατιώτες και εις τ' Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων. Χίλια τάλαρα γύρευαν. Άντεσα κι' εγώ εκεί πέρναγα. Πήρα τους στρατιώτες και τους μίλησα. Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουν να μην το καταδεχτήτε να βγούν από την πατρίδα μας. Δι' αυτά πολεμήσαμεν»,[/i] Μακρυγιάννης.
[b]Περιμένοντας τους Βαρβάρους [/b]
[i]-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις[/i].
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Αγγελίες
- 1 από 3
- ››
