Η γενιά των 592€ και η προπαγάνδισή της από την τηλεοπτική ολιγαρχία

Η γενιά των 592€ και η προπαγάνδισή της από την τηλεοπτική ολιγαρχία

Του Γιώργου Αργυρόπουλου,
Φοιτητή Γ’ Έτους Νομικής Κομοτηνής
 

Η τεταμένη πολιτική συγκυρία δημιουργεί συγκεκριμένα αντανακλαστικά σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και δη της νεολαίας. Τα ψυχικά αυτά ερεθίσματα χρησιμοποιούνται και αναπαράγονται από την κρεατομηχανή των τηλεοπτικών μίντια. Μεταδίδουν μια εικόνα η οποία λειτουργώντας σε μαζικό επίπεδο δίνει την εντύπωση μιας παγιωμένης και εναρμονισμένης πρακτικής μην αφήνοντας περιθώρια για αμφισβητήσεις. Η οικονομική κρίση που έχει συγκεκριμένη προέλευση και συγκεκριμένα αίτια δημιουργίας επιτάσσει ορισμένα τηλεοπτικά μοντέλα και προγράμματα.

Η γενιά των 592€, αυτή που παλαιότερα ήταν των 700€ και πιο παλιά των 1000€ συρρικνώνεται προς τα κάτω, αδυνατώντας να δώσει λύσεις ή έστω να τις ψάξει για τα προβλήματά της και αναπαράγοντας ένα ματαιόδοξο lifestyle που σκοπό έχει να καθυποτάξει τις συνειδήσεις της και γι’ αυτό έχει αναγάγει σε υπέρτατη αξία τον υλιστικό τρόπο ζωής και κοινωνικής συμπεριφοράς, χωρίς να πρωτοστατεί και επαφίει εν τέλει τη μοίρα της στις βουλές των πολιτικών συμφερόντων και των οικονομικών λόμπι.

Οδηγείται έτσι σε αδιαφορία για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι διαβλέποντας ως λύση δραστηριότητες κοινές και υποσυνείδητα ενδεδειγμένες αποθεώνοντας παράλληλα το εύκολο κέρδος. Το μοντέλο αυτό αντίληψης της νέας γενιάς, που παράλληλα μας παρουσιάζουν ότι πρωταγωνιστεί και διεκδικεί και πρέπει να της αφεθεί χώρος για να εκφραστεί, είναι αυτό που στοχεύεται όταν αποφασίζονται τα τηλεοπτικά προγράμματα τι περιεχομένου εκπομπές θα προβάλλουν και πως θα βγουν στον αέρα. Μια γενιά που έχει χάσει το στόχο της, τις αξίες της, δεν προάγει κάτι και δεν θέλει να οδηγηθεί κάπου, που αναπαράγει και ακολουθεί ένα τρόπο ζωής που αποθεώνει τις βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου.

 Η τηλεοπτική δικτατορία φυσικά προωθεί αυτό το πλαίσιο θεώρησης της ζωής ως πρωτεύον δημιουργώντας την αντίληψη στη νεανική συνείδηση ότι πρέπει να το ακολουθήσει εφόσον εκπέμπεται από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης. Ο τηλεοπτικός οδοστρωτήρας θέλει μια νέα γενιά πλήρως καταναλωτική, με μοναδικό στόχο το χρήμα και αυτοσκοπό την ικανοποίηση των υλιστικών επιθυμιών, μη συνειδητοποιώντας ότι η Ελλάδα είναι η χώρα (μαζί με την Ισπανία) με το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας της τάξεως του 20% εντός της Ευρωζώνης που επιτείνεται και αγγίζει και άλλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας με την υπόταξη της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. υπογράφοντας το Μνημόνιο. Μη σκεφτόμενη την υποθήκευση και την οικονομική αφαίμαξη του μέλλοντός της, δια της μονιμότητας των μέτρων, του χρέους της περιφέρειας της Ε.Ε., της συμπίεσης των μισθών, της ανεργίας, της εργασιακής ανασφάλειας και της συσσώρευσης του παραγόμενου πλούτου στις τοπικές και στην υπερεθνική ελίτ, να συνεχίσει ατάραχη την πορεία ακολουθώντας την γραμμή που επιβάλλεται. Mια τέτοια προπαγάνδα πρέπει να απαντηθεί και να ξεσκεπαστεί στα ίσα από την ελληνική νεολαία.