Τις πταίει ;.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Ποιός φταίει λοιπόν που η χώρα μας δεν έχει εκμεταλευθεί εδώ και 180α κάτι χρόνια ελευθερίας της την γεωστρατηγική της θέση ώστε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στον κόσμο;. Φυσικά θα ήταν τρελό να πούμε πως η Ελλάδα δεν μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια. Για την ακρίβεια η χώρα μας τριπλασιάστεικε από τα χρόνια της επανάστασης. Όμως η χώρα μας δεν έχει ακόμα σημαντική οικονομική ανάπτιξη ούτε όμως και πολιτική επιρροή στις χώρες του εξωτερικού, κάτι που πρέπει να μας κάνει να προβληματιζόμαστε. Μήπως λοιπόν φταίνε οι Καραμανλήδες ; ή μήπως οι Παπανδρέου που είμαστε ακόμα εκεί που είμαστε. Μήπως μια Παπαρήγα ή ένας καρατζαφέρης ή ένας Παπαθεμελής ή ένας Αλαβάνος θα φέρουν την Ελλάδα σε καλύτερη μοίρα ;. Η απάντιση στις παραπάνω ερωτήσεις είναι φυσικά "όχι ". Τίποτα απ'όλα αυτά δεν ισχυεί και τούτο είναι πασηφανές αν μετρίσει κανείς πώσες επαναστάσεις έγηναν με πολιτική αιτήα οι οποίες έφεραν μεγάλες ανομαλίες στην ζωή της Ελλάδας μας υ ) χωρίς φυσικά οι επαναστάσεις αυτές να πετύχουν τίποτα (π.χ η ανόμαλη περίοδος του 1920 ). Βέβαιο υπάρχει και το παράδειγμα του στρατιωτικού συνδέσμου ( 1909 ) ο οποίος χωρίς βια πέτυχε 1ων να διόξεις τους βασιλόπαιδες από το σώμα στρατού και 2ων κατάφερε να συμβάλει αποφασηστικά στην αναθεώριση του Συντάγματος του 1911, Συμπέρασμα αυτός που φταίει είναι η βία, η έλλειψη ορημότητας, η έλλειψη διαλόγου και η έλλειψη πολιτικού πολιτησμού. Νομίζω λοιπόν πως θα πρέπει να αποκτήσουμε τα παραπάνω για να αποκτίσει η Ελλάδα μας πρόωδο.
Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος δεν συνέβαλε αποφασιστικά στην συνταγματική αναθεώρηση του 1911. Η σχετική αναθεώρηση πραγματοποιήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, χωρίς οποιαδήποτε παρέμβαση του στρατού στην αναθεωρητική διαδικασία. Επίσης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν εκδίωξε τους πρίγκηπες από τον στρατό αλλά, αντίθετα, ανέθεσε εκ νέου την αρχιστρατηγία στον πρίγκηπα Κωνσταντίνο.
Σε ένα βιβλιο του υπουργού Δημόσιας Τάξης Β. Πολυδωρα, περιγράφεται αυτό που λες.
[b]
"Η πολιτική ανάπτυξη στην Ελλάδα, Από το δόγμα Τρούμαν μέχρι σήμερα"[/b]
http://www.kastaniotis.com/new-site/direct.php?book=01348
Αντι του πολιτικού πολιτισμού ,στην Ελλάδα επικρατεί το σύστημα της "ομαδούλας" με τον αρχηγό και τους προστατευόμενους. Αυτό είναι το αρχέτυπο πολιτικών σχέσεων στην Ελλάδα, με εξαίρεση τα άκρα όπου οι ιδεολογίες εξακολουθουν να αποτελουν αίτιο ένταξης σε ένα πολιτικό σχήμα.
Αυτός ο πολιτικός πατρωνισμός ίσως να είναι μια κοινωνική εξέλιξη του θεσμού του κοτζαμπάση και του ραγιά που έχει μάθει να έχει ανάγκη από ένα προστάτη. Ένα αφανές κομμάτι της πολιτικής κληρονομιάς του 1821 ήταν ίσως η προσπάθεια να χειραφετηθεί ο έλληνας σαν πολίτης. Αλλά είναι πιο δύσκολο να αλλάξεις τα μυαλά από το να αλλάξεις τα σύνορα.
[quote1183667841=age]Επίσης φίλε μου Αλέξανδρε δεν τα λες και τόσο καλά γιατί το Σύνταγμα του 1911 είχε πολλά θέλω του Στρατιοτικού συνδέσμου και αν δεν κάνω λάθος ο Στρατιοτικός σύνδεσμος ήταν που έφερε τον βενιζέλο. Στο κάτω κάτω το λέει και το τραγούδι " Της αμύνης το σκουφάκι έφερε τον Λεφτεράκι της αμύνης το καπέλο έφερε τον Βένιζέλο ".
[/quote1183667841]
Έχω την αίσθηση ότι έχεις "μπλέξει" τις ιστορικές περιόδους.
1. Το τραγούδι "Της Αμύνης τα Παιδιά" δεν αναφέρεται στον Στρατιωτικό Σύνδεσμο (1909) αλλά στο Κίνημα της Εθνικής Άμυνας (1916).
2. Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος μετακάλεσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1909, ο οποίος όμως αρνήθηκε να αναλάβει την πρωθυπουργία.
3. Ο Γεώργιος ανέθεσε την εντολή στον Ελευθέριο Βενιζέλο μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Δραγούμη (29-9-1910), και αμέσως μετά προκηρύχθηκαν εκλογές για την ανάδειξη νέας διπλής αναθεωρητικής Βουλής.
4. Ως πρωθυπουργός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέθεσε την αρχιστρατηγία του στρατού στον πρίγκηπα Κωνσταντίνο.
5. Μετά από τον εξαναγκασμό της κυβέρνησης Βενιζέλου σε δύο διαδοχικές παραιτήσεις (21-2-1915 και 5-10-1915), ξέσπασε στην Θεσσαλονίκη το κίνημα της Εθνικής Άμυνας (17-8-1916), με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στον ελλαδικό χώρο, έστω προσωρινά, δύο ελληνικά κράτη: το Κράτος των Αθηνών, υπό τον έλεγχο του Στέμματος, και το Κράτος της Θεσσαλονίκης, υπό τον έλεγχο του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η διαίρεση του Κράτους τερματίστηκε με την αναχώρηση του Κωνσταντίνου από την Ελλάδα και τον σχηματισμό στην Αθήνα της τρίτης κυβέρνησης Βενιζέλου (13-6-1917).